Współczynnik urlopowy służy do obliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy przez pracownika, w związku z zakończeniem stosunku pracy. Przepisy odsyłają jednak do niego również w celu obliczenia innych świadczeń związanych ze stosunkiem pracy.

Zasady obowiązujące przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop stosuje się także w celu obliczenia:

• odszkodowania przysługującego pracownikowi z tytułu skróconego okresu wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nie określony (art. 36¹ § 1 k. p.),
• odszkodowania przysługującego pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z naruszeniem przepisów prawa pracy (art. 47¹, 50 § 1 i 4 oraz art. 58 i 60 k. p.),
• odszkodowania przysługującego pracownikowi, który rozwiązał umowę o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika (art. 55 § 11 k. p.),
• odszkodowania przysługującego pracodawcy w razie nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 61² § 1 k. p.),
• odszkodowania przysługującego pracownikowi, którego umowa o pracę wygasa z powodu śmierci pracodawcy (art. 63² § 2 k. p.),
• odprawy przysługującej pracownikowi, którego stosunek pracy rozwiązał się wskutek wygaśnięcia mandatu (art. 75 k. p.),
• odprawy pieniężnej przysługującej pracownikowi w związku z przejściem na emeryturę lub rentę (art. 92¹ § 1 k. p.),
• odprawy pośmiertnej przysługującej rodzinie zmarłego pracownika (art. 93 § 2 k. p.),
• odszkodowania przysługującego pracownikowi w związku z niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy (art. 99 § 2 k. p.),
• kwoty jednodniowego wynagrodzenia do celów określonych w art. 108 § 3 k. p.,
• odszkodowania przysługującego pracownikowi młodocianemu w przypadku rozwiązania z nim umowy o pracę z powodu braku możliwości zapewnienia innej pracy nie zagrażającej zdrowiu (art. 201 § 2 k. p.).

Współczynnik ustala się odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a otrzymany wynik dzieli się przez 12.

Zasady obliczania

Współczynnik urlopowy jest stosowany przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.

Pracownik powinien wykorzystać należny mu urlop w naturze w trakcie trwania zatrudnienia. Jeżeli nie wykorzysta urlopu z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, to za niewykorzystany w całości lub w części urlop przysługuje mu ekwiwalent pieniężny.

Gdy strony umowy o pracę postanowią o wykorzystaniu urlopu w czasie kolejnej umowy o pracę zawartej z tym samym pracodawcą, bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy, pracodawca nie ma obowiązku wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop.

Miesięczne wynagrodzenie pracownika dzieli się przez współczynnik urlopowy. Współczynnik ten oblicza się odrębnie w każdym roku kalendarzowym i wykorzystuje przy ustalaniu ekwiwalentu, do którego pracownik nabył prawo w ciągu tego roku kalendarzowego. Oblicza się go:

• odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy,
• dzieląc otrzymany wynik przez 12.

Wysokość współczynnika urlopowego obowiązującego pracowników pełnoetatowych w 2023 r. wynosi 20,83, zgodnie z wyliczeniem:

• 365 dni roku – (53 niedziele + 10 dni świątecznych + 52 dni wolne) = 250 dni,
• 250 dni : 12 = 20,83.

W przypadku pracowników niepełnoetatowych współczynnik urlopowy podlega obniżeniu proporcjonalnie do wymiaru ich etatu.

Przykładowe wysokości współczynnika urlopowego w 2023 r. dla pracowników zatrudnionych na część etatu

 1/4 etatu 5,21 (20,83 × 1/4)

1/3 etatu 6,94 (20,83 × 1/3)

1/2 etatu 10,42 (20,83 × 1/2)

3/4 etatu 15,62 (20,83 × 3/4)

2022-10-26

Kwoty minimalnego wynagrodzenie w roku 2023 – dwukrotny wzrost.